مدیریت در بحران

سخن مدیر مسوول نشریه ی « ساحل دریا » شماره ی 30 ؛  پانزدهم بهمن ماه  1392

مدیریت در بحران

از غروب شب جمعه که به گزارش اداره ی هواشناسی برف و سرما شمال کشور را فرا خواهد گرفت ، ساعاتی نگذشته بود که آرام آرام زمین های شمال کشور سفید پوش شد.این رخت زیبا اما اندک اندک در برخی از شهرستان ها از سفید پوشی گذشته و ارتفاع آن در شهرستان های تنکابن و رامسر تا 140 سانتی متر و در برخی از شهرستان های غرب گیلان تا 250 سانتی متر اوج گرفت.

مشکل منطقه ی غرب مازندران پس از برف ؛ از زمانی شدت گرفت که در اثر بارش برف ، یکی از دکل های 63کیلوولتی تغذیه ی برق غرب مازندران در « سرو لات » از مدار خارج شد.با ازدیاد زمان قطع برق به مرور آب لوله های شهر نیز در اثر فقدان پمپاژ از مدار خارج شد. حال ؛ منطقه ی غرب مازندران بی آب و برق ، در سرمای برف منتظر مدیریت ، مدیران شهرستانی بود. کمی بعد نیز مشکل تامین نان در نانوائی ها ، بدون آب و برق بروز کرد و مدتی بعد تر نیز شارژ موبایل ها و تلفن های منازلی که شارژر برقی داشتند ، بر کاهش اطلاع رسانی ها افزود.

مدیران شهرستان ها که آمادگی مدیریت بحران برف را پیش روی خود برنامه ریزی کرده بودند به ناگاه با مشکلات مهم تری چون تامین آب ، نان ، برق و کم کم سایر مایحتاج زندگی مواجه شدند و عملا دایره ی هماهنگی و شیرازه ی مدیریتی اشان به هم ریخت.

... و ناگهان بحران ؛  پدید آمد و همه را درگیر کرد.هرچند مدیران شهرستان ها تمام تلاش خود را برای مدیریت بحران به کار گرفتند ؛ اما با وسعت دامنه های بحران و چند جانبه بودن مشکلات بر نارضایتی مردم منطقه افزود شد. آنان که اینک بدون آب ، برق ، کمبود نان ، مسدود بودن راه های ارتباطی و دست آخر زیان های ناشی از فرو ریختن سقف خانه ها ، مغازه ها ، انبارها و مهم تر از آن ازبین رفتن مرکبات موجود بر درختان و بعضا انبارهای خود یا بستگان مواجه شدند ؛ مهم ترین و اولین نکته اشان بحران برف نبود بلکه انگشت اتهام به بحران در مدیریت شهری بود.

شاید با افزایش « تدبیر » و « امید » می شد از نگرانی های جامعه کاست اما...