پدیده ی کاهش تعداد منصرفین از یارانه ها

از جمعیت 76 میلیونی ایران حدود  دو و نیم میلیون نفر از یارانه ها انصراف دادند. این تعداد با محاسبه ی ایرانیان خارج از کشور ، مسوولان ارشد کشوری و استانی که به صورت کتبی و تبلیغی انصراف خود را از دریافت یارانه اعلام کردند ف کاهش چشمگیری دارد و نشان دهنده ی آن است که مردم عادی در حدود صفر درصد از یارانه ها انصراف داده اند .

با بررسی میدانی غیر قابل استناد نیز این میزان را می شد حدس زد. دولت نهم و دهم با تبلیغات فراوان مردم را ترغیب به کاهش مصرف انرژی ها کرد ؛ وعده ی پرداخت یارانه ، افزایش قیمت حامل ها و پرداخت ما به التفاوت آن ها برای کمک به تولید کشور کرد. هر روز و هر ساعت رسانه ی ملی  در شبکه های مختلف ، رسانه های مکتوب و مجازی میزبان افرادی بودند که از مزایای کاهش مصرف حامل های انرژی داد سخن سر می دادند ، از ساخت مدارس ، بیمارستان ها ، مراکز فرهنگی و خدماتی ، ایجاد شغل ، رونق تولید ، توجه به آیندگان و ... از ماحصل کاهش مصرف انرژی خبر ها ، مصاحبه ها ، سخنرانی ها و مقاله ها درج شد.

اما آن چه مردم دیدند و آن چه دولت یازدهم از عملکرد دو دولت قبل گفت تفاوت معناداری داشت با آن چه در اذهان شکل گرفته بود و این آغازی بود بر سست شدن اعتماد مردم به دولت و وعده های دولتمردان.

مردم شاهد بودند که تغییری در روند کشور صورت نگرفت ، پروژه ها دچار کمبود نقدینگی شدند ، ادارات و نهادها از کمبود بودجه دست به عصا حرکت می کردند ، افزایش سرسام آور قیمت ها ملال آور شد ، سبد غذائی مردم کوچک شد و ...

آغاز مرحله ی دوم هدفمندی یارانه ها و افزایش قیمت بنزین آرام آرام زمزمه ی افزایش قیمت کالاها را به دنبال دارد ، حتی اگر تولید کنندگان نخواهند افزایش قیمت داشته باشند ، روند افزایش کرایه ی حمل کالا از مرحله ی تهیه ، تولید و توزیع ؛ ناخواسته افزایش قیمت ها را به دنبال خواهد داشت. مردم عادی نیز اینک در پرداخت افزایش کرایه های رسیدن به مقصد ، درگیر افزایش هزینه ی اولیه زندگی شده اند.

اینک اما دولت وعده ی افزایش سهم خود در پرداخت یارانه ی بهداشت ؛ بیمه ی سلامت ، کاهش هزینه های درمانی سهم بیمار ، تحول در نظام سلامت کشور داده است. اگر این مهم شکل بگیرد شاید در مدت باقی مانده تا زمان انصراف یارانه ها ، مردم به تغییر نگاه خود بپردازند و نهضت انصراف از یارانه ها سمت و سوی زیباتر و شتاب بیشتری بگیرد .

مخلص کلام ؛  کم اعتمادی مردم به دولت است  و بازگشت دوباره ی اعتماد به مردم نیاز به زمان دارد و عملکرد دولت. دولت ، طبق نظر مردم در سیاست خارجی درست عمل کرده و اعتماد جهانی را جلب کرده است و حال نوبت سیاست داخلی است و کسب اعتماد مردم.