درد دل با دو شهید گمنام در اربعین خاکسپاری

احمد مین باشی

  البته شاید از بعضی سخنان نسنجیده و ناآگاهانه این روزهای عده ای قلیل آزرده شده باشید. ولی شما صبوران تاریخ از آنها درگذرید و به دل نگیرید چون به قول دوستی ، این روزها بازار خودفریبی و عوام فریبی گرم است و خاطرات جبهه را کسانی با آب و تاب روایت می کنند که نمی دانند "جبهه" چند بخش است!.

  ناراحت نشوید که آن عده قلیل شما را چند تکه استخوان می دانند و حضور شما را مایه تالم و افسردگی مردم . آنها اصلا مردم را نمی شناسند چه رسد به جایگاه رفیع شهدای گمنام. آنها فراموش کارند و یا خود را به فراموشی زده اند و یا همان نا اهلانی هستند که امام شهدا (ره) توصیه به مراقبت انقلاب از ورود آنها کرده بودند و متاسفانه از سر غفلت بر مسند تکیه زده اند.

   آنها نمی دانند که همین استخوانها بودند که دست از همه چیز شسته و برای دفاع از حیثیت و شرف و ناموس این مملکت برخواسته بودند. و اگر آنها نبودند سرنوشت این مملکت چیزی کمتر از سرنوشت این روزهای عراق و افغانستان و سوریه و مصر و پاکستان و... نبود. نمی دانند که شما خوبان بی ادعایی بودید که نام نشان خود را در گمنامی خلاصه کردید. آنها نمی دانند شما " بل احیا" هستید و" عند ربهم یرزقون" و شاهد و ناظر اعمال و رفتار و سکنات آنها.

   البته گاهی آنها شما را یاد می کنند! ، وقتی صحبت از ارتزاق و ارتقاع و تثبیت پست های شغلی و دنیایی است ، باید در کنار شما و در مقابل دوربینها و افکار عمومی خودی نشان بدهند و منزلتی دست و پا کنند و آرایی بدست آورند ! و در گزارش های خود بنویسند که با شما و ایثارگران و جانبازان بودند و شاید هم عکسی برای نشان دادن خود بگیرند و پخش کنند. بیشترآنها پا پس کشان دیروزند و صدر سفره نشستگان امروز ! . مرز شناخت و تمایز بین شما و آنها وقتی است که در مقابل دشمن تا دندان مسلح قرار بگیریم و گلوله ها و ترکش ها جدی شوند.

    خوش به سعادت شما که همچنان در خط مقدمید و همچنان در معرض و مقابل هجوم همه جانبه دشمن. خوش به حالتان که دشمن ازاستخوانهایتان نیز می هراسد. دشمنان بی تابی شما را برای بیرون آمدن از خروارها خاک فهمیده اند و حضور شما را در بین مردم ، زنده شدن فرهنگ ایثار و شهادت می دانند و مانعی بزرگ در مقابل تهاجم فرهنگی. باید ولایتمداری واقعی را از شما آموخت.

   ای عقده گشایان و مرهم دل مادران و پدران شهدا و مفقودین دفاع مقدس ، شرمنده شماییم که جماعتی حضور شما را زنده شدن غم و اندوه جامعه  می دانند و درایام تشییع پیکرهای پاکتان جشن های تابستانه ساحلی را با آب و تاب و در کنار اطلاعیه های شما تبلیغ می کردند. آنها همانهایی هستند که با حضور پنج همرزم دیگر شما نیز مشکل خواهند داشت و چه بسا برای جلوگیری از آمدن آنها نیز مانع تراشی کنند. اما بدانید که مردم این شهر قدوم شهدای گمنام را سرمه چشمشان می کنند و برای ورود آنها لحظه شماری . و شما خود شاهد بودید که چه جمعیتی در مراسم تشییع شما خوبان حضور داشتند و چهره شهر رنگ و بوی دیگری گرفته بود.

   آنهایی که به هر دلیل ، مکان خاک سپاری شما را بهانه ممانعت از حضور شما کرده اند و مصوبات خود را با آب و تاب به بوق و کرنا می کشند، در غفلتند و شاید تحت تاثیر نااهلان بد اندیش ! و شاید هم گرفتارمصلحت اندیشی دنیوی !. نمی دانند مصلحت دنیا و آخرت آنها در قرابت با شماست. فراموش کرده اند که حضور شما درهر زمان یعنی مبارزه با تهاجم فرهنگی و مبارزه با ناهنجاری ها. نمی دانند که به برکت حضور شما آبادانی و توسعه شهری سرعت بیشتری می گیرد و فراموش می کنند که شما همچنان پیشگامان عرصه های مختلف جهاد و مبارزه و توسعه پایدار این نظام و این کشور هستید . حیات ابدی شما را فراموش کرده اند و گرد ممات بر خود زده اند و با دنیا مانوس گشته اند.

   آنها نمی دانند که شما صبورانی هستید که پذیرای شکسته دلان و عقده گشای بغض های خفته که با سکوت خود شنوای درد دل دردمندان می شوید وغم و اندوه را سبک می کنید و التیام می بخشید تا جایی که آرامش وصف ناپذیر بر احوال حاکم شده و شادی و نشاط  در پی بروز می نماید.

   ای عزیزان گمنام ، به شهادت همه مردم خوب وطن ، شما مالکان قطعی جای جای این سرزمینید و این مظلومیت و گمنامی شماست که برای جای خاکسپاری شما باید بدنبال آراء و مصوبه و رضایت بود. چقدر شما غریب هستید که در وطن خود باید بدنبالی جایی برای آرامش و قربت با مردم باشید.

  این روزها هتل ها وبرج ها ومراکز تفریحی و گردشگری بهترین مکان برای حضور والیان شهر است که بیشتر اوقات آنها را به خود اختصاص داده است و به همین خاطراست که اجرای طرح های باغ پرندگان و دیگر طرح های تفریحی بر محل خاک سپاری شما ترجیح دارد واز اینکه مقبره و یا پارکی را به یاد وبه عنوان میعادگاه عاشقان ولایت و شهادت وایثارو فداکاری در طرح های شهری  منظور نمی شودد،مصوبه صادر شده و رفع تکلیف می شود. ای کاش با همین سرعت برای طرح های نیمه تمام و کهنه شهر جلسه تشکیل می شد و با جدیت بیشتری مصوبه اجرایی صادر می شد!.

   وقتی یکی از اقوام والیان شهر به رحمت خدا می رود ، کارها نیمه تعطیل و یا بعضا تعطیل می شود و کارکنان در ساعات اداری و غیر اداری بسیج می شوند تا تشیع آبرومندانه ای برگزار شود و خودی نشان دهند ، گلدسته ها در محل کار و منزل صف می کشند و پرده های تسلیت بدنبال جایی چشم نوازو در معرض دید همگان . اعلامیه های مختلف در مراسم اول و دوم و سوم وهفتم و....چهلم درمراسم ختم و روزنامه ها و نشریات .....، ای شهدای مظلوم گمنام ، خرده نگیرید ، مردم ثابت کردند که مدیون شمایند و شما را نزدیکترین خویشاوندان خود دانسته و حد و اندازه شما را از همه خویشان خود بالاتر و برتر می دانند. چون می دانند شما همانهایی بودید که به فتوای امام شهدا احساس تکلیف کرده و در مقابل چشمان کسانی به جبهه ها رفتید که به بهانه "واجب کفایی" بودن دفاع از همراهی شما سرباززدند.

    ای گمنامان تاریخ ، مصلحت اندیشی ، بی طرفی و شاهد تلاشها و فداکاری های دیگران بودن ، فرهنگ شما نبود. شما پیشگامان ثابت قدم همیشه تاریخ این مرز و بوم بوده و هستید. مقامات و مطامع دنیایی در مرام شما نبود و به همین خاطر است که با گمنامی خود ، شهرت شهادت را نیز از دیگران پوشیده نگاه داشتید.

   ای شهیدان و ای شهدای گمنام از ما راضی باشید. این ماییم که همیشه محتاج شما و شفاعت شماییم.