یک ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری آغاز می شود و آرایش سیاسی نیروها ، جریان ها ، احزاب ، گروه ها و جناح های سیاسی کشور تا روز قبل از ثبت نام بوی رقابت انتخاباتی به خود نگرفته بود.
آغاز اولین روز ثبت نام نوید شروع حرکتی نوین برای 4 سال آتی کشور بود ، حضور چهره ها سرشناسی چون حسن روحانی و کامران باقری لنکرانی اولین دو قطبی ثبت نامی ها را رقم زد. این دو قطبی در روز دوم ثابت ماند و در روز سوم نیز با حضور علی فلاحیان تغییر خاصی نکرد . روز چهارم با اما و اگرهای جدیدی آغاز شد ؛ در این روز محمدرضا عارف ، غلامعلی حدادعادل و محسن رضایی نیز آمدند ، در این روز نیز دوقطبی چپ و راست هرکدام شاخ و بالی زدند و به طرفی پراکنده شدند .
شاخص ترین اتفاق در روز پنجم شکل گرفت . نام نویسی محمدباقر قالیباف ، علی اکبر ولایتی ، خصوصا در لحظات پایانی آن حضور اکبر هاشمی رفسنجانی ، اسفندیار رحیم مشایی و سعید جلیلی معادلات سرد انتخابات را به تنور گرمی مشابه کرد که حرارت آن به خوبی قابل لمس شد .
اکنون اما آشنایان به ادبیات سیاسی انتخابات را دو قطبی چپ ( ملایم ) و راست ( چند شاخه ) نمی دانند. برخی آن را دو قطبی رفسنجانی – مشائی و بعضی نیز سه قطبی رفسنجانی – مشائی – جلیلی محاسبه می کنند.
از میان 600 ثبت نامی انتخابات ، 35 چهره ی شاخص ، 11 چهره ی مشهور ؛ فضا در اختیار سه چهره ی اخیر وبا کمی اغماض نفر چهارم آن ها قالیباف ، جریان انتخابات را مدیریت خواهند کرد.
شاید اگر هاشمی نیامده بود یکی از ارکان این رقابت می توانست حسن روحانی باشد. اما با آمدن هاشمی حضور او کم رنگ است و حتی از دور رقابت ها به کناری خواهد رفت.
از میان این قطب ها اما دو قطبی رفسنجانی – مشائی ، مهمترین پازل انتخاباتی 92 را رقم خواهد زد و شاید همه ی حوادث انتخابات آتی به مثابه ی حاشیه ی باریک این دو قطبی خواهند بود. اما برای این دو قطبی نیز اما و اگر هائی همرا است: اگر مشائی تائید نشود و یا اگر هاشمی تائید نشود.این پازل نیز چند گانه است و برای هریک بحث مفصلی لازم است.