گرانی و گرانفروشی

سخن مدیر مسوول نشریه ی « ساحل دریا » شماره ی 27 ؛  آذر ماه  1392

نا گفته پیداست که گرانی در جامعه فزونی یافته است. از ارزاق عمومی و مایحتاج زندگی گرفته تا هزینه های درمان و بهداشت. یک مثل قدیمی گیلکی رامسر این روزها شاید بیشتر مصداق داشته باشد : « فقیر بنه بمیره » ، فقیر باید بمیرد. متاسفانه فشار اقتصادی از یک سو و فقدان کار مناسب از سوی دیگر دو لبه ی تیز فشار بر جامعه شده است

.

یکی از کارشناسان سازمان مرتبط با گرانفروشی می گفت : الان تو جامعه گرانی داریم ، اما گرانفروشی نداریم بنابر این سازمان ما کاری نمی تواند انجام دهد.!! این که سازمانی که کارش مبارزه با گرانفروشی است کاری نمی تواند از پیش ببرد ، موضوعی است که اذیت و آزار خلق الله را باعث شده است.اجناس هر روز گران و گرانتر می شوند ؛ اما فروشنده با انصاف است و گران نمی فروشد.!!

بازی با کلماتی که در نگاه اول ساده و خنده دار می نماید اما در باطن و متن مشکلات عدیده ای را برای قشر متوسط و ضعیف جامعه به بار آورده است. شاید لازم باشد ساختار جدیدی به وجود آید و جلوی گرانی ها را بگیرد و این ساختار نیازمند رئیس ، کارشناس ، کارمند و... و البته کارآفرینی و اشتغال برای عده ای باشد، تا شاید در آتیه بتوانند جلوی گرانی را بگیرند

.

آن وقت است که چون قیمت ها ثابت می مانند ، عده ای گرانفروشی می کنند و کارکنان سازمان مربوط اسباب اشتغالشان فراهم می شود

.

از بازی با این کلمات که بگذریم ، همانطور که پیشترها نوشته ام ، گرانی یقه ی مردم را چسبیده است و این یقه گیری عاقبت خوشی نخواهد داشت. ممکن است اولویت مردم هنوز گرانی نشده باشد  !! اما خدا نکند که به آن روز برسیم

.

 مسوولین ارشد کشوری دست به کار شوند و الفاظ رکود ، تورم ، رکود تورمی ، بیکاری ، شاخص فلاکت و.... را به کناری بگذارند و دستگیر مرم شوند. تلاش برای بهبود وضعیت اقتصادی جامعه امروز بر همه ی مسوولان ارشد کشور باید تکلیفی جدی باشد. مردم هر روز می شنوند که پول های کلانی در اثر فقدان نظارت صحیح به راحتی حیف و میل می شود و شاید تحمل اتفاقات افتاده و مقایسه با وضع فعلی آن ها ؛ عصابنیت غیر قابل کنترلی را رقم زند.